Raymond begon met dichten op zijn 17 nadat zijn hart weer eens bruut gebroken was. Het inspireerde hem om zijn gevoelens en gedachten op papier te zetten en zo ontdekte hij dat hij meer plezier beleeft aan het schrijven van gedichten dan aan het lijden aan liefdes- en ander verdriet.
Sindsdien zet Raymond zijn pijn en frustraties regelmatig om in poëtische uitingen, dat scheelt niet alleen veel pijn en frustraties, maar levert ook nog eens leuke gedichten op, vindt hij zelf dan toch!
Op verzoek van een kapper met een kale gevel (dat is in elk geval beter dan een kapper met een kale kruin) schreef Raymond een gedicht voor op die gevel. In eerste instantie zou dat het volgende gedicht worden "De kapper nam langdurig mijn scheiding op de hak, maar aan het kapsel nog resterend had hij verder ook nog lak" maar na goed overleg met de kapper in kwestie is dat toch een ander gedicht geworden. Welk gedicht, dat kunt u zelf zien in de Beddewijkstraat in Middelburg of anders hier op de foto: